Traject september 2016 tot maart 2017
aanpassing: hoe geven we het gezamenlijke leven vorm?

Het aanpassen van de Merkabah op individueel niveau (zie: de tekst van september 2016) had een merkwaardig effect:
hoewel de dualiteit op individueel niveau was opgelost, nam het fenomeen polarisatie (uiterste tegenstellingen) in de wereld alleen maar toe.

Hoe kon dat gebeuren?

Het ontstane probleem

Creatiestrijd om het gezamenlijke leven

Op dit moment is een creatiestrijd gaande, wat zich vooral uit in de westerse wereld.
Of eigenlijk is het de strijd tussen wereldleiders om 'het individu' dat de gewenste gezamenlijke werkelijkheid moet gaan creëren.

Wereldleiders kunnen namelijk helemaal niets zelf creëren.
Ze zijn daarvoor afhankelijk van de mensen die de wereld naar het wereldbeeld dat zij voor ogen hebben gaan vormgeven (bouwen, realiseren).

Jammer genoeg beseffen de meeste mensen dat niet.
Zij realiseren zich niet dat zij het zelf zijn die de gezamenlijke werkelijkheid bepalen en creëren. Zij denken (leven in de illusie) dat een wereldleider dat doet.

De meeste mensen zijn er daarom van overtuigd dat ze eerst het wereldbeeld van de wereldleider moeten aanpassen, voordat die het leven zal gaan vormgeven waarbinnen zij de door hen gewenste individuele levens kunnen gaan leven.
Sommige gaan daarom de discussie aan of gaan demonstreren en vertellen erbij hoe het beeld er volgens hen uit zou moeten zien.
Anderen leggen zich bij hun lot neer.

Andersom is de wereldleider ervan overtuigt dat hij voldoende mensen nodig heeft om zijn wereldbeeld vorm te kunnen geven.

Democratie

Een democratie is gebaseerd op dit principe.
Hierin proberen mensen van tevoren hun wensen ten aanzien van het wereldbeeld kenbaar te maken, en proberen ze de wereldleider te kiezen die hun beeld het beste kan gaan creëren.
Omdat het steeds duidelijker wordt dat het wereldbeeld van de leider nooit voor 100% met het wereldbeeld van een ander individu kan samenvallen, staan er steeds meer individuen op die besluiten om dan maar zèlf hun wereldbeeld te gaan creëren door de positie van wereldleider in te nemen.

De wereldleider bepaalt en creëert het gezamenlijke leven, het individu leeft (slechts) in deze gezamenlijke werkelijkheid. (Toch? Nee!)

De oorsprong

De wereldleider staat voor het hoogste bewustzijn van de mens, de Geest die zich buiten tijd en ruimte bevindt,
en het individu staat voor het lagere bewustzijn van de mens, de geest die zich binnen tijd en ruimte bevindt.
Zie het plaatje hiernaast, waarin ik in beeld heb gebracht dat de verschillende bewustzijnslagen van de mens eerst gescheiden van elkaar functioneerden.

(Zie voor meer informatie: Het ontwikkelingspad van de ge-evolueerde mens en veranderingen in de samenleving)

Voor een bewustzijn dat zich buiten tijd en ruimte bevindt (de Geest), is het moeilijk te bevatten dat het ontwikkelen van de fysieke werkelijkheid zoveel tijd kost.
In het begin van ons bestaan zijn hierdoor heel wat individuele hogere Geesten gefrustreerd geraakt en teleurgesteld in het eigen ‘Mens’ en de eigen 'Ziel'.
“Die willen blijkbaar niet met mij samenwerken”, was hun overtuiging.

Uit deze overtuiging zijn allerlei energetische constructies (gedachtenvormen) voortgekomen, waarbij een individuele hogere Geest de Ziel ‘buiten spel’ zette om de Mens rechtstreeks aan te kunnen sturen, en (via manipulatie) zelfs andere mensen dan zichzelf.

Iemand met een hoger bewustzijn kon bijvoorbeeld andere mensen aan zichzelf ‘koppelen’ alsof deze mensen bij dat bewustzijn hoorden. Dit hogere individuele bewustzijn fungeerde dan als een overkoepelend bewustzijn dat meerdere mensen ‘voor zijn karretje’ kon spannen.

Nu zijn alle bewustzijnslagen geïntegreerd op collectief niveau en bij een aantal mensen ook al op individueel niveau. Bij anderen zijn in ieder geval de eigen individuele bewustzijnslagen met elkaar in verband zijn gebracht.
De individuele Merkabah is zodanig aangepast dat niemand meer aan een ander gekoppeld kan worden.

Hoe kan het dan, dat individuen nog steeds in de overkoepelende structuur van anderen getrokken kunnen worden?

Wat gebeurt er precies? Observaties

Wat ik waarneem is dat individuen meewerken aan het manifesteren van een wereldbeeld wanneer ze binnen de invloedssfeer zijn van iemand die zo’n wereldbeeld duidelijk uitdraagt vanuit de overtuiging dat hij anderen nodig heeft om die wereld volgens zijn beeld te realiseren. Zodra zo’n individu weer uit die invloedssfeer is, dan gaat hij of zij weer het leven vormgeven volgens de eigen overtuigingen.

In mijn praktijk is dit fenomeen ook waarneembaar.
Mensen die ik succesvol had kunnen laten zien dat de weg naar ‘boven’ (=de weg naar hun best mogelijke leven door het benutten van al hun potentiële mogelijkheden) voor hen haalbaar was, leken het zicht op die mogelijkheden kwijt te zijn geraakt nadat ze mijn praktijkruimte hadden verlaten.

Vooral mensen met een ‘levensbedreigende’ diagnose zoals kanker of een chronische ziekte zijn gevoelig voor het verder creëren van hun oude werkelijkheid als ze in contact zijn geweest met een specialistische arts, ook al weten ze diep van binnen dat ze die weg niet (meer) hoeven te gaan.

Ze zijn dan in de werkelijkheid van die arts getrokken, waardoor ze keuzes maken die niet in hun (en ieders!) beste belang zijn.
Keuzes waarmee ze de weg naar ‘beneden’ (=de snelste weg uit dit leven door het vernietigen van mogelijkheden) verder vervolgen. Keuzes die hen verder af brengen van hun best mogelijke leven.

Ze kiezen dan bijvoorbeeld voor een leven-ontwrichtende behandeling of voor het levenslang slikken van medicijnen die ongewenste bijwerkingen hebben. (Waar gelukkig weer medicijnen voor zijn om die op te lossen! Medicijnen die zelf ook weer ongewenste bijwerkingen hebben.)
In beide gevallen worden slechts de symptomen aangepakt (tijdelijk weggehaald of onderdrukt), maar de dieperliggende oorzaak wordt in stand gehouden.
Zo verbazingwekkend om dit te zien gebeuren!

De oorzaak

Overlevingsstrategieën

Een cliënt bracht mij een stukje van de puzzel (waarvoor dank!).
Deze cliënt kampte met het feit dat hij steeds in zijn oude werkelijkheid getrokken werd en dan ook het gedrag ging vertonen dat van hem in die werkelijkheid verwacht werd. Door dit gedrag leek hij een totaal andere (uiterlijke) persoonlijkheid te krijgen. Door deze persoonlijkheid ging hij keuzes maken die in lijn lagen met die oude werkelijkheid (de werkelijkheid van iemand anders!) waarin hij zich dan bevond.

Hij kon dus óf zijn nieuwe leven (zijn eigen leven!) vormgeven óf zijn oude leven (het leven van een ander). Het was voor hem onmogelijk om in zijn oude omgeving zijn nieuwe leven vorm te geven.

Ik zag dat hij zo'n moment van ‘ontwikkelingslijn’ wisselde.
In de oude werkelijkheid volgde hij de ‘weg naar beneden’ en ontwikkelde daarbij de uiterlijke persoonlijkheid, terwijl hij in zijn nieuwe werkelijkheid de ‘weg naar boven’ volgde waarbij hij zijn innerlijke persoonlijkheid verder ontwikkelde.
Wat maakte dat hij steeds weer in zijn oude leven terug gezogen werd, was een karaktereigenschap die veroorzaakte dat hij (bewust) de keuze maakte om de wereld naar het beeld van de ander vorm te geven.
Het was een overlevingsstrategie.

Als je op enig moment in je leven tot de conclusie komt dat het beter is om je werkelijke (innerlijke) persoonlijkheid te verhullen door een gewenste persoonlijkheid (imago) aan te nemen die je in staat stelt binnen de werkelijkheid van een ander te overleven, dan ga je dat natuurlijk doen.
Begrijpelijk dat je voor die strategie kiest als je een kind bent, dan bèn je nog daadwerkelijk afhankelijk van de mensen in je omgeving.
Wanneer dit gedrag echter een gewoonte is geworden, een reflex, dan houdt het je als volwassene af van het leven van je best mogelijke leven.

Hoe de Merkabah dit fenomeen veroorzaakt

Kijken we weer naar het collectieve probleem, dan kunnen we concluderen dat dergelijke karaktereigenschappen, gewenste uiterlijke persoonlijkheden (imago’s) en overlevingsstrategieën ervoor zorgen dat individuen de werkelijkheid van iemand anders gaan vormgeven als ze binnen de invloedssfeer zijn van die persoon.

De verandering in de Merkabah zorgde ervoor dat de werkelijke (innerlijke) persoonlijkheid weer duidelijk zichtbaar werd en dat veroorzaakte de reflex dat mensen de gewenste uiterlijke persoonlijkheid gingen aannemen in de nabijheid van iemand die zijn of haar wereldbeeld aan hen opdringt.

Als we dan de Merkabah nog eens goed bekijken dan zien we hoe dat komt.

De bovenste paarse driehoek (de Geest) en de onderste rode driehoek (de Mens) kunnen kantelen. Ze zijn met elkaar verbonden via de hartchakra.
Als de ene kantelt, kantelt de andere mee.

In hun uiterste gekantelde stand raken ze elkaar en bedekken zo de hartchakra. De werkelijke persoonlijkheid is niet meer zichtbaar, de uiterlijke persoonlijkheid heeft de plaats ingenomen.

Dit is wat er gebeurt als de paarse Geest-ster in lijn wordt getrokken met de gekantelde Geest van iemand anders.

Leren door ervaring

De mogelijkheid om te kantelen is nodig, omdat iemand in iedere situatie het gewenste gedrag moet kunnen vertonen. Ook deze uiterste stand is nodig, omdat de karaktereigenschap die het gedrag veroorzaakt nog begrepen moet worden.

De persoon kan dan groeien, zodat die bewuste karaktereigenschap geen belemmering meer vormt om het best mogelijke leven te gaan vormgeven.
Dat wordt echter van binnenuit geregeld en niet van buitenaf.

De reflex van buitenaf moet geneutraliseerd worden, waardoor iedereen zijn eigen leven kan vormgeven óók in de directe omgeving van iemand die zijn wereldbeeld aan anderen opdringt.

De oplossing

In het geval van beïnvloeding van buitenaf gaat de paarse structuur kantelen omdat de top opzij wordt getrokken. Hierdoor verliest die persoon het zicht op de eigen werkelijke toekomstige mogelijkheden.
Dit kan worden opgelost door een (automatische) tegenbeweging van de top van de rode structuur. Daarmee wordt de verticale uitlijning weer vanzelf hersteld.
Dit kan in het collectieve levensplan worden opgenomen.

Samen het gezamenlijke leven bepalen en creëren

Het gezamenlijke leven wordt niet bepaald en vorm gegeven door één individu.
De potentiële mogelijkheden voor het gezamenlijke leven ontstaan door alle potentiële mogelijkheden in alle individuele levensplannen met elkaar te combineren in één plan, het collectieve levensplan. De individuele plannen worden vervolgens weer aangepast op deze mogelijkheden.
Het gezamenlijke leven krijgt vorm doordat individuen hun best mogelijke leven gaan vormgeven en leven, als onderdeel van dat gezamenlijke levensplan.

Laat je niet beperken door het wereldbeeld van een ander vorm te gaan geven.
Leef Je Best Mogelijke Leven!

Vragen? Stuur een e-mail