Het leven balanceren over en door alle niveaus van het multidimensionale leven heen
zorgt voor een betere balans in het leven als geheel

Natuurlijk evenwicht bewaren door gebalanceerde beweging

Vanaf december 2004 heb ik het hele traject van afgescheiden mens naar geïntegreerd multidimensionaal mens zelf doorlopen.
De reis is begonnen met mijn eigen heling, mijn eigen vergeving, mijn eigen transformatie van afgescheiden mens via bezield mens naar bewust bezield mens.
En met mijn eigen transitie van een leven dat vooral bepaald werd door anderen, naar een leven waarin mijn eigen keuzes en mijn eigen weg bepalend zijn.
Van een leven van oorzaak en gevolg (neerwaarts) naar een leven waarin ik ieder keuzemoment de beste keuze uit al mijn opties kan maken (opwaarts).

Mijn proces is gestart van binnenuit, omdat het leven als geheel bij de laatste mogelijkheid was aangekomen om weer terug te kunnen komen in zijn neutrale positie. Als het leven als geheel verder zou gaan op de ingeslagen weg zou het volledig uit evenwicht raken en niet meer terug kunnen naar de neutrale positie.
Ik kón niet anders dan deze weg van heling, transformatie en transitie in te gaan. Ik werd ertoe gedwongen. Niet door iemand van buitenaf, maar door het leven zelf, door het natuurlijke evolutieproces.
Dit proces zorgt ervoor dat het leven zich vrij tussen twee uitersten kan bewegen zonder uit evenwicht te raken. Beweging is noodzakelijk om te kunnen ontwikkelen en groeien, maar door beweging kunnen we ook uit evenwicht raken. Om dat te voorkomen kan een beweging pas worden ingezet als een tegenbeweging aanwezig is waarmee de balans weer kan worden hersteld. (Zoals bijvoorbeeld de samenwerkende spieren 'buiger' en 'strekker').  

Het leven had een beweging ingezet maar de tegenbeweging was uitgebleven. (Die was wel aanwezig, maar nog in ontwikkeling.) Ik bleek degene te zijn die de mogelijkheden bezat om de juiste tegenbeweging in gang te zetten, maar ik was me daar niet van bewust. Tijdens mijn leven heb ik keer op keer onbewust dat talent ingezet, maar ik ontmoette daarbij zoveel weerstand dat ik mijn talent steeds maar weer onderdrukte. Nu ik het zo opschrijf is het natuurlijk logisch dat de ingezette beweging aanvoelde als weerstand. Een tegenbeweging gaat nu eenmaal precies de andere kant op dan de oorspronkelijke beweging. Ik wist er alleen nog niet mee om te gaan.
Ik was me er ook niet van bewust dat mijn handelen (of niet-handelen) zo'n groot effect zou hebben op de balans van het leven als geheel. In mijn eigen leven had het niet inzetten van mijn talent maar een beperkte impact, maar voor het leven als geheel begon het een nijpend probleem te worden. Toen de tegenbeweging niet langer uitgesteld kon worden sleepte de natuurkracht me daarom mee en dwong mij om mijn talent in te zetten zo goed en zo kwaad als ik dat kon, dwars door alle weerstand heen.

Door deze overweldigende ervaring en de imponerende kracht (geweld) van dit proces en de gevolgen voor het leven van het uitblijven van de juiste tegenbeweging, begrijp ik nu wel waarom het zo belangrijk is om je talenten in te zetten waarvoor de natuur die bedoeld heeft. Maar ook dat het belangrijk is om je talenten te leren kennen, verder te ontwikkelen en leren gebruiken, zodat het uiteindelijk een specialisme wordt dat in iedere situatie op de juiste manier kan worden ingezet. Een niet-ontwikkeld talent inzetten in een crisissituatie, zoals bij mij het geval was, is als het laten amputeren van een been met een botte bijl door iemand die daar geen ervaring mee heeft.

Als mijn eigen leven en het leven als geheel beter op elkaar afgestemd zouden zijn geweest, dan had ik op tijd mijn talent kunnen ontwikkelen. Helaas was dat nu niet het geval. Mijn eigen leven en het leven als geheel kwamen pas samen op het moment dat er gelijktijdig een crisisituatie ontstond in mijn eigen leven en in het leven als geheel.
Mijn werk heeft zich daarna gericht op het verfijnen van mijn talent tot een specialisme en het verbeteren van het proces van balanceren van het leven. Op deze website zijn de resultaten van dat werk te zien.  

(Opm.: ik ben zeker niet de enige die op het moment van de crisis in het leven als geheel werd gedwongen door het evolutieproces om zijn of haar natuurtalenten in te zetten om te voorkomen dat het leven uit evenwicht zou raken. Het is een collectieve inspanning geweest, waarbij wereldwijd vele mensen zijn betrokken. Velen hebben op diezelfde manier een eigen proces van heling, vergeving, transformatie en transitie doorgemaakt.
Ik kan echter alleen maar mijn eigen aandeel beschrijven, een schakeltje in het geheel.)

Oplossingen die op individueel niveau een gebalanceerde beweging in gang zetten

De op die grove manier ingezette tegenbeweging heeft inmiddels het leven als geheel weer in zijn neutrale stand terug gezet en vanuit die neutrale stand is zelfs al een nieuwe beweging gestart.
De vorige beweging was een eenzijdige beweging, veroorzaakt door het creëren van tegenstellingen gebruik makend van het principe van dualiteit, waardoor het leven als geheel bijna zijn evenwicht was verloren.
De nieuwe beweging is juist een heel gebalanceerde beweging waarbij het principe van dualiteit wordt toegepast om een soepele natuurlijke beweging te creëren.
De multidimensionale mensheid heeft leren lopen met vallen en opstaan.

Het leven als geheel is nu in balans, ondanks dat op individueel niveau velen nog niet in hun neutrale stand zijn teruggekomen.
Daarom werk ik ook aan het vinden van de beste oplossingen waarmee iedereen zo snel mogelijk zijn of haar natuurlijke evenwicht kan hervinden om daarna mee te gaan in de nieuwe gebalanceerde beweging. Hoe meer mensen meegaan, hoe gebalanceerder het geheel gaat functioneren. Vergelijk het met een ziek lichaam, dat al hersteld is maar die nog wat ziektekiemen moet opruimen en nog op krachten moet komen.

Van meebewegen met een groep naar bewust onafhankelijk bewegen afgestemd op anderen

Al mijn oplossingen zijn gericht op het omzetten van individuen die functioneren vanuit een groepsidentiteit die los staat van het leven als geheel, naar op het leven als geheel afgestemde zelfstandig functionerende individuen met een eigen identiteit die zich kunnen groeperen tot een functionele groep zodanig dat hun zelfstandigheid, eigenheid en identiteit behouden blijft.

Het zijn oplossingen die gebruik maken van de energetische structuren en stromingen die onderliggend zijn aan de fysieke wereld en die de fysieke wereld vormen.
Door gebruik te maken van deze energetische laag werken mijn oplossingen dieper door en zijn ze effectiever dan oplossingen die bedacht worden door mensen die alleen rekening (kunnen) houden met de zichtbare fysieke werkelijkheid.
De fysieke wereld is het gevolg, de energetische laag de oorzaak.
Veranderingen in het gevolg hebben een éénmalig effect en moeten steeds opnieuw worden aangebracht omdat de oorzaak steeds opnieuw datzelfde gevolg blijft veroorzaken (dweilen met de kraan open). Veranderingen in de oorzaak hebben echter blijvend een andere uitkomst tot gevolg (de kraan is dicht, er komt geen water meer bij, als het water is opgedweild blijft de vloer droog).
Eerst de oorzaak aanpakken/veranderen en dan pas de gevolgen herstellen.
De veranderingen die ik aanbreng in die energetische laag worden generieke oplossingen die in het collectieve geheugen zijn opgeslagen. Hierdoor zijn ze voor iedereen beschikbaar als standaardoplossing voor een bepaalde situatie. Via de zielenplannen komen deze oplossingen beschikbaar en onder aansturing van de Ziel kunnen ze gebruikt worden zonder dat mensen zich bewust hoeven te zijn van deze structuren.

Dat vinden van die oplossingen viel nog niet mee. Mensen die uit evenwicht waren geraakt, hebben zich aan elkaar vastgeklampt in een poging zich staande te houden (binnen een geheel dat voortdurend in beweging is). Hierdoor is een schijn-evenwicht ontstaan. Een schijnevenwicht, omdat deze groep mensen in zijn totaal binnen het leven volledig uit evenwicht is.
Er zijn ook mensen die de schijn van evenwicht in zichzelf hebben gevonden door andere mensen als een verlengstuk van zichzelf aan zich te koppelen, waardoor het geheel een zelfstandig functionerend stabiel geheel lijkt. Ook zo'n groep mensen vormt een onevenwichtige groep binnen het leven als geheel.
En dan is er nog het machtssysteem, dat ook veroorzaakt dat individuen en het leven als geheel uit balans raken.  
Vaak is er in groepen een spilfiguur waar alles en iedereen om draait, of is er iemand die zichzelf als fundament geeft aan anderen om op te kunnen bouwen, of iemand omvat iedereen met een overkoepelende energie, en zo zijn er wel meer 'constructies'.
Kenmerk van dergelijke groepen is dat er eigenlijk maar één individu is, de spilfiguur. De hele groep van individuen blijft binnen de kenmerken van de spilfiguur. Soms leeft de oorspronkelijke spilfiguur niet eens meer, maar heeft de groep nog wel steeds zijn of haar identiteit.
Om het leven weer in een perfecte balans te brengen zullen al deze groepen ontmanteld moeten worden en zullen alle individuen hun eigen, zelfstandige, evenwicht binnen het leven als geheel moeten hervinden en hun eigen manier van doen, hun eigen mogelijkheden ontdekken, ontplooien en leren gebruiken. Ieder individu is een onmisbaar schakeltje in het geheel met eigen unieke natuurlijke talenten die voor een specifieke toepassing bedoeld zijn.

De mensen in dergelijke groepen hebben niet alleen een schijnevenwicht gevonden, maar ook een gevoel van veiligheid die geen basis heeft, schijnveiligheid. Dat deze groepen zich bewust zijn van het feit dat ze een schijnveiligheid bieden is duidelijk. Vandaar dat ze angst en dreiging inzetten als instrument om iedereen 'gelijk' te maken aan de groepsidentiteit zodat de groep nog groter en stabieler wordt en daardoor meer kans heeft om te overleven (de groep, niet de individuen, want die zijn toch allemaal gelijk, uitwisselbaar en vervangbaar).
Hoe bedreigder een groep zich voelt in zijn bestaan, hoe meer angst die zaait (hoe meer storm die oogst).

Alle groepen die hun omgeving terroriseren ((doods)angst aanjagen) bestaan uit groepen die draaien om een spilfiguur. Deze groepen hebben een aanzuigende werking op mensen die zich verloren voelen en uit evenwicht, mensen die zichzelf nog niet hebben ontdekt en/of mensen die in een groep 'vast' zitten die knelt en waartegen ze zich willen afzetten (om een van de groep afwijkend leven te kunnen vormgeven). Als deze mensen mee gaan draaien in de (voor hen nieuwe) groep worden ze volledig opgenomen en voelen ze zich veilig en geborgen. Ze worden opgeslokt door de groep en nemen zonder enige moeite de groepsidentiteit aan en gaan zich gedragen zoals binnen de groep gebruikelijk is, zoals de spilfiguur zich zou gedragen. Ze voelen zich verwante zielen, maar het enige dat ze gemeen hebben is dat ze zich verloren voelen en zich willen afzetten tegen anderen of andere groepen.

Bij het omzetten van de levens van individuen naar een werkelijk evenwicht en een werkelijk veilige situatie (een leven in lijn met het leven als geheel) is het belangrijk dat de gevoelens van evenwicht en veiligheid niet worden verstoord.
Hoe lastig dat is zag ik laatst ook weer. Tot mijn verbijstering werd opeens vanuit het niets, en schijnbaar zonder reden, het machtsysteem geactiveerd. Waar kwam dàt vandaan?  Na een grondige evaluatie zag ik dat de constructie van de groep waaraan ik werkte bestond uit een spilfiguur die bouwde op andere mensen. Zij waren zijn fundament en ik bracht in twijfel of dat fundament wel geschikt was om op te bouwen. In combinatie met de kracht van de stroom levensenergie die ik gebruik om de juiste beweging in gang te zetten, was deze persoon aan het wankelen gebracht en deed een beroep op zijn machtspositie om zich staande te houden. Gelukkig weet ik inmiddels genoeg van het machtssysteem om het niet te laten escaleren. Ik zag ook dat het machtsysteem opgestart was doordat een tegenstelling tussen deze persoon en mij was gecreërd die er in werkelijkheid helemaal niet was. Dat vond ik wel een interessante constatering. Door dat misverstand, die gecreërde tegenstelling, op te helderen verdwijnt ook de basis van de behoefte om een beroep te doen op de machtspositie.

'Terugdraaien' is overigens een mechanisme dat ik vaak gebruik en het werkt heel effectief. Teruggaan naar het punt op je pad waar het mis is gegaan en van daaruit weer verder gaan.
Vanuit het lineaire denken is dat niet mogelijk, dan is het verleden geweest en kan je vanuit het heden alleen maar bijsturen in de hoop dat de toekomst te zijner tijd iets beter wordt.
Vanuit multidimensionaal perspectief is dit echter heel goed mogelijk. Dat komt omdat het multidimensionale pad door het leven dat je volgt, los staat van 'tijd' in onze fysieke wereld.
Het is dan niet erg om een verkeerde afslag te nemen. Soms is het zelfs nuttig om even een zijstraat in te gaan, omdat dit je informatie oplevert die je anders niet zou hebben gehad. (Even kijken hoe de situatie er van een andere kant uit ziet.)
Als je ontdekt dat je was afgedwaald van je route,dan kan je gewoon weer teruggaan naar het keuzemoment waar het fout ging door de fout te herstellen of terug te draaien. Het is dan wel gebeurd, maar het heeft geen gevolgen voor de toekomst. (De elektrische lading is eraf.)

Oplossingen voor mensen die 'succesvol' weten te overleven

In het begin wilde ik iedereen meenemen bij het in evenwicht brengen, maar ik kwam mensen tegen die bewust van hun eigen pad afweken omdat ze dachten daar persoonlijk voordeel bij te hebben. Dit zijn de mensen die een voor hen succesvolle manier hadden gevonden om te overleven, afgescheiden van het geheel.
Omdat deze mensen geen enkele reden zagen om verandering te brengen in hun situatie (het kon toch alleen maar minder worden!?), probeerden zij zich aan mijn invloedsfeer te onttrekken. Ik ging mij daarom richten op de mensen die wel de groei in wilden en op borgen dat het afwijkende leven van de 'succesvolle' mensen niet ten koste zou kunnen gaan van de levens van anderen en het leven als geheel.

Het viel me op dat ik vooral werkte met spilfiguren of met de gevolgen van spilfiguren die weggevallen waren uit de groep. Het is lastig om die spilfiguren in evenwicht te brengen. Dit zijn vaak 'grote' mensen. Mensen die een belangrijke figuur zijn in de levens van vele mensen. Zo belangrijk dat hij of zij het lot van die mensen kan bepalen. Het zijn ook mensen die zich verantwoordelijk voelen voor al die mensen en die daarom oplossingen bedenken om de levens van die mensen zo goed mogelijk te laten verlopen. Het zijn vaak mensen met autoriteit en charisma, zelfverzekerd en intelligent. Deze mensen leven hun leven zo goed als ze kunnen, gebruik makend van al hun talenten en ze ondersteunen de mensen die van hen afhankelijk zijn op de beste manier die ze kunnen bedenken.

Wat is er dan mis mee, vraag je je misschien af.
Wat er mis mee is, is dat deze mensen een afgescheiden geheel vormen binnen het leven als geheel. Een afgescheiden geheel van mensen die niet op eigen benen kunnen staan, maar die afhankelijk zijn van de spilfiguur. De spilfiguur en de mensen daar omheen functioneren vanuit een groepsidentiteit, en niet als onafhankelijke zelfstandige individuen met een eigen identiteit die hun eigen unieke levens leiden die perfect aansluiten bij het leven als geheel èn de levens van anderen in en/of buiten de groep. 
Ook wanneer deze mensen uitwaaieren in de maatschappij dan nog functioneren ze (of proberen ze te functioneren!) vanuit de groepsidentiteit. Dat lukt niet of nauwelijks zonder de blijvende ondersteuning van de spilfiguur.

De mensen die bewust afwijken van een leven dat in evenwicht is met anderen en het leven als geheel bleven echter mijn gemoederen bezig houden. Natuurlijk is het leven niet in evenwicht zolang niet iedereen zijn of haar plek in het geheel inneemt. Alle mogelijkheden die het leven rijk is kunnen dan niet optimaal ontwikkeld en gebruikt worden.
Tot nu toe werkte ik met individuen, die ik één voor één in hun natuurlijke evenwicht terugbracht binnen de omgeving waarin die persoon functioneerde. Dit lijkt me een erg lange weg. Niet erg efficiënt.
Wanneer een spilfiguur echter in zijn of haar natuurlijke evenwicht gebracht zou kunnen worden, dan kan er een sneeuwbaleffect ontstaan! Alle mensen die verbonden zijn en meebewegen met deze spilfiguur worden dan in hun natuurlijke evenwicht gebracht.

Om dat wat duidelijker te maken voor mezelf heb ik na het schrijven van de alinea hierboven de gelegenheid gekregen om in mijn tuin bij een struik wat 'spillen' met bijbehorende takken te verwijderen. Hierdoor kon ik zien dat het verwijderen van de eerste spil moeizaam gaat vanwege alle verstrengelingen tussen alle takken van de verschilende spillen, maar dat het daarna steeds makkelijker gaat en steeds overzichtelijker wordt. Toen ik zo bezig was realiseerde ik me dat ik dat al wel in de praktijk had gedaan. Het kostte me wat moeite om de spilfiguur te vinden in de groep waaraan ik werkte en uiteindelijk bleken er meerdere spilfiguren te zijn die zich 'in elkaar gevlochten' hadden. Bij nader inzien zie ik dat de oplossingen voor het in lijn brengen van spilfiguren er ook al zijn.

Oplossing tbv mensen die zich bewust zijn van hun invloed op de kwaliteit van hun leven

Sommige mensen worden geacht de rol van de spilfiguur over te nemen. Omdat dit volledig los staat van wat iemand werkelijk kan, lukt dit natuurlijk niet altijd. Deze mensen kunnen echter geen ondersteuning van de spilfiguur verwachten (of verwachten geen ondersteuning van de spilfiguur) omdat ze in staat worden geacht (of denken dat ze daartoe in staat worden geacht) zèlf oplossingen te bedenken en zèlf een spilfiguur te zijn.
Deze mensen kunnen succesvol op de weg naar hun best mogelijke leven gezet worden, door ze juist wèl die ondersteuning te bieden op het moment dat zijzelf en hun hele leven op instorten staan.
Die ondersteuning bestaat dan uit het bieden van een tijdelijk fundament dat verlichting geeft van de loodzware last die de verantwoordelijkheid voor het eigen leven inmiddels is geworden. En uit een bewustwordingsproces om het zelfbeeld weer in overeenstemming te brengen met zichzelf in plaats van met de identiteit van de spilfiguur van de groep; bewustwording van de eigen talenten en mogelijkheden.
Als het leven weer op orde gebracht is en als er weer een duidelijk positieve lijn in zit en als het leven zo is georganiseerd dat het in lijn is met de mogelijkheden van deze persoon, dan is het mogelijk om de verantwoordelijkheid voor het eigen leven weer terug te geven en het tijdelijke fundament op te heffen. Wèl is het dan belangrijk dat deze persoon de ondersteuning krijgt die hij of zij nodig heeft (denkt te hebben) totdat hij of zij zelfverzekerd het eigen best mogelijke leven kan leven.

Oplossing tbv mensen die zich niet bewust zijn van hun invloed op de kwaliteit van hun leven

Bij mensen die zich totaal niet bewust zijn van hun invloed op de kwaliteit van hun eigen leven is het ook een hele uitdaging om ze in lijn te brengen met hun best mogelijke leven. (Overtuiging van deze mensen: het leven komt nu eenmaal zoals het komt en je moet daar niet over zeuren maar je neerleggen bij de situatie.)
Dit zijn mensen die heel makkelijk bij een afwijkende groep aansluiten en die het leven nemen zoals het komt.
De juiste (gebalanceerde) acties nemen, acties die in lijn zijn met hun best mogelijke leven, daar zien ze ook helemaal het nut niet van in, vooral niet als daar een inspanning voor nodig is. In het begin zullen de acties inderdaad een inspanning zijn omdat het lichaam in slechte conditie is en last heeft van verslavingen, als gevolg van een leven dat niet in overeenstemming was met de mogelijkheden en behoeften van het lichaam.
Omdat deze mensen 'met alle winden meewaaien' is het wel gemakkelijk om de juiste acties te nemen om ze in lijn te brengen met hun best mogelijke leven, maar ze vallen weer net zo snel terug in oude gewoontes zodra ze weer Contact hebben met de afwijkende groep waar ze deel van uitmaken.
Die passiviteit veroorzaakt dat er vanuit de persoon zelf geen beweging in gang wordt gezet en er daarom ook geen tegenbeweging wordt geactiveerd.  Dat betekent dat wanneer die persoon uit zijn evenwicht wordt getrokken door een afwijkende groep, die persoon in die stand blijft staan.
Door het leven en de omgeving van deze mensen in lijn te brengen met hun zieleplan wordt het voor de Ziel mogelijk om met deze mensen te werken en het zieleplan tot uitvoering te brengen. De mens kan dan ook worden 'verankerd' via de eigen Geest in het Collectieve bewustzijn.
Vanuit het zieleplan worden deze mensen aangezet om actief te gaan bewegen en er is altijd een tegenbeweging waardoor ze weer in hun neutrale stand terugkomen. Het is een gebalanceerde beweging.
Wanneer deze mensen echter passief uit evenwicht zijn getrokken door de aantrekkingskracht van een afwijkende groep, dan 'leven' ze het leven en gedragen ze zich zoals hoort bij die groep en is het Contact met de eigen Ziel en het eigen zieleplan verstoord.
Vanuit het zieleplan is het dan niet mogelijk om die mensen terug te laten bewegen naar de neutrale stand, omdat er geen tegenbeweging is gestart. Dit kan worden opgelost door het lichaam in lijn te brengen met de eigen mogelijkheden, waardoor deze persoon kan worden verankerd in de Aarde. De mens is dan verankerd tussen 'hemel' en 'aarde'. Boven en onder zijn met elkaar in verband gebracht, waardoor een wisselwerking is ontstaan tussen de mogelijkheden van het lichaam en het zieleplan.
Hierdoor is het mogelijk om vanuit de passief bereikte afwijkende stand toch weer in de neutrale stand te komen. Bovendien kan het zieleplan worden aangepast als het lichaam uit evenwicht is geraakt of dreigt te raken door verkeerd gerichte acties, zodat ook het lichaam weer in lijn komt met de eigen mogelijkheden en behoeften.

Dat laatste merk ik de laatste paar weken heel duidelijk. Ik kom steeds precies op tijd schijnbaar toevallig achter acties die niet in lijn zijn met het best mogelijke leven, waardoor ik die acties alsnog kan herstellen zodat ze geen nadelige gevolgen hebben.

Op alle niveaus van het multidimensionale leven wordt samengewerkt om het leven als geheel op individueel niveau te balanceren.

Vragen? Stuur een e-mail