Bewust zijn van de samenhang tussen de diverse lagen (dimensies, aspecten) van je leven

Bewust leven in een wereld die uit meerdere dimensies bestaat die nauw met elkaar samenhangen is een heel andere ervaring dan leven in een één-dimensionale wereld (de fysieke dimensie).
(Opm. het woord 'dimensie' gebruik ik hier om verschillende ervaringsgebieden aan te duiden die je ieder apart kunt beschouwen maar ook in hun samenhang.)

Leven in één dimensie, de fysieke werkelijkheid

In de één-dimensionale wereld waren de overige dimensies ook wel werkzaam, maar daar was je je niet van bewust en daarom had je er ook geen invloed op. Je hield je bezig met je eigen leven en dat was soms al moeilijk genoeg!

Invloeden van buiten, je omgeving, wat anderen van je verwachtten, bepaalden je keuzes.
Soms ging je mee met wat anderen van je verwachtten en soms ging je er tegenin. Soms liet je je gewoon meevoeren en ging je mee in de waan van de dag, of juist niet en trok je je terug in je eigen wereldje.

Wat je vandaag doet ligt in het verlengde van wat je gisteren hebt gedaan en ook de toekomst ligt in die lijn. Leven is aardig rechttoe rechtaan en behoorlijk overzichtelijk in een ééndimensionale wereld.
Je wordt geboren, treedt in de voetsporen van je voorouders of juist niet, laat je eigen voetsporen achter zodat de mensen die na jou komen weten dat je op Aarde geleefd hebt, en je gaat dood.
Dat is het ongeveer, leven in alleen de fysieke dimensie.

Onbewuste invloeden vanuit de andere dimensies

Je bent je daarbij niet bewust van de invloeden van de overige dimensies op je leven.
Soms overkomen dingen je en begrijp je niet waarom.
Waarom moet jou dat overkomen? Waarom loop je steeds weer tegen diezelfde muren aan? Waarom maak je steeds weer dezelfde fouten? Waarom ga je steeds weer in zee met de verkeerde mensen?
Misschien vraag je je op een gegeven moment af of het leven wel zin heeft en wat die zin dan wel is en krijg je het gevoel dat er toch meer moet zijn tussen hemel en aarde.

Je bewust zijn van alle dimensies van je bestaan

Als je je bewust bent van andere dimensies die invloed hebben op je bestaan en hoe deze dimensies met elkaar samenhangen, dan wordt alles anders.
Je keuzes en acties zijn dan niet alleen gebaseerd op de fysieke dimensie, maar ook op de overige dimensies van je bestaan, tenminste ... die waarvan je je bewust bent. Deze keuzes in de overige dimensies hebben dan weer invloed op je leven in de fysieke dimensie en andersom.
Je kunt andere keuzes maken en andere acties uitvoeren als je weet wat de gevolgen zijn van die keuzes in iedere dimensie.

Dat maakt het keuzeproces en de manier waarop je je leven vorm geeft wel complex.
Als je een keuze maakt en de bijbehorende acties uitvoert, dan heeft dat gevolgen in alle dimensies. Gevolgen die ook elkaar weer beïnvloeden. Na iedere actie is een evaluatie nodig van alle gevolgen en reacties op die actie, voordat de volgende keuze of stap kan worden gemaakt.

Dit maakt dat het vormgeven van het leven tergend langzaam lijkt te gaan. Soms zelfs zo langzaam dat het lijkt alsof er niets gebeurt.
Je volgt ook geen rechte lijn door het leven als je ernaar kijkt vanaf de fysieke dimensie. Soms lijkt het alsof je na iedere stap van richting moet veranderen. Je kan er echter zeker van zijn dat je de beste route van je keuze door het leven volgt, navigerend door alle dimensies van het bestaan waarvan je je bewust bent. Dit is geen rechte lijn, maar een netwerk aan samenhangende mogelijkheden.

Laten we eens wat dimensies bekijken om te zien hoe deze met elkaar samenhangen.

De dimensie van het aardse leven als geheel, het collectief bewustzijn

Om te beginnen hebben we de dimensie van het collectieve leven op Aarde, het collectieve bewustzijn. Dit is het overkoepelende bewustzijn van alle individuen bij elkaar. We zijn met zijn allen, als collectief, een nieuwe richting ingeslagen en iedereen beweegt mee in die nieuwe richting. Niet alleen als je meebeweegt, maar ook als je er dwars op beweegt, of recht tegen de stroom in. Als collectief beweegt de mensheid zich in de nieuwe richting. Vergelijk het met een trein die naar voren rijdt, terwijl je in de trein naar achteren kan lopen. Ook al loop je achteruit, de trein brengt je toch bij de gezamenlijke bestemming.

De weg die we verlaten hebben is de weg waarin de mens, als collectief, een individuele ontwikkeling kon doormaken, los van het leven als geheel. De nieuwe weg die we zijn ingeslagen is de weg waarin de mens volledig is geïntegreerd in het leven als geheel.
Deze ontwikkeling is geheel in lijn met de ontwikkeling van het leven. Het leven ontwikkelt zich van binnenuit (van zaadje tot vruchtdragende boom, bijvoorbeeld), waarbij de afzonderlijke delen (wortels, stam, takken, bladeren, bloemen, vruchten, zaadjes) zich eerst apart ontwikkelen, waarna integratie plaatsvindt zodat het leven als één geheel kan functioneren. Dat houdt niet op bij het individuele leven, maar breidt zich steeds verder uit tot het het hele leven omvat. Eerst is er afzonderlijke ontwikkeling van de delen, daarna volgt integratie tot een gezamenlijke functionaliteit. (Bijvoorbeeld: sierboom, boomgaard, voedselleverancier (gezin, dorp, land, wereld), zaadleverancier.)

Het schema hieronder geeft deze ontwikkeling weer van het leven op Aarde als geheel (het collectief bewustzijn). Het laatste plaatje brengt de integratie van alle dimensies van het leven op Aarde in beeld. Alles hangt met elkaar samen en beïnvloedt elkaar. Op de Aarde is al het leven op elkaar afgestemd, waardoor de Aarde functioneert als één levend organisme. Dit stadium is op collectief niveau al bereikt. Hiermee betreden we als collectief een heel nieuw ervaringsgebied.
(Opm.: welke plaats de Aarde inneemt binnen ons zonnestelsel, de Melkweg en het Universum, laat ik hier buiten beschouwing. Ook dit vormt op dezelfde manier als in het schema is aangegeven een geïntegreerd geheel. Het ontwikkelingsstadium waarin we nu zitten is echter het laten functioneren van al het leven op Aarde als één geheel en onderzoeken en leren hoe dit op de beste manier kan.)

       fig. Ontwikkeling van het collectieve bewustzijn van het leven op Aarde

Vanuit de ziel van het collectieve leven ontwikkelt zich het individuele leven, dat daarmee is ingebed in het collectieve leven. Ook hier ontwikkelen de delen zich weer eerst los van elkaar, waarna integratie tot een werkend geheel volgt. Niet ieder individu zit in hetzelfde stadium van ontwikkeling. Alle ontwikkelingsstadia zijn mogelijk op individueel niveau.   

Je keuzes en de acties hebben in de dimensie van het collectieve bewustzijn dus effect op het streven naar volledige integratie met het leven als geheel. Om je richting te bepalen kan je daar dus rekening mee houden en zo de integratie versnellen of soepeler laten verlopen.
Andersom heeft het streven van het collectieve leven als geheel naar volledige integratie gevolgen voor je keuzes en mogelijke acties. Als je keuzes en acties niet in lijn zijn met de collectieve richting, dan zal je merken dat het moeite kost om de gekozen afwijkende richting in te slaan. Je ervaart tegenwind, je hebt gebrek aan energie, of je loopt zelfs helemaal vast en kan geen kant meer op. Je begint echt het gevoel te krijgen dat je je leven een andere wending moet geven. Je keuzemogelijkheden worden door de collectieve richting begrensd. Daar waar je acties de collectieve richting negatief zou kunnen beïnvloeden, houdt je keuzevrijheid op. Anders gezegd: je kunt alleen maar kiezen uit mogelijkheden die vallen binnen de mogelijkheden van leven binnen een geïntegreerd geheel.
Dus: aan de ene kant kunnen mensen de integratie versnellen en aan de andere kant worden mensen meegenomen in de richting van integratie of ze dat willen of niet.

Als je bewust rekening wilt houden met de collectieve dimensie, dan moeten je keuzes dus gericht zijn op integratie van los functionerende delen die samen een werkend geheel moeten gaan vormen in plaats van het naast elkaar in stand houden van losse delen die onafhankelijk van elkaar functioneren terwijl ze toch onderdeel uitmaken van hetzelfde geheel. Ook de afzonderlijke ontwikkeling van de losse onderdelen moet gericht zijn op het integreren van de onderdelen als deze volledig ontwikkeld zijn.

De dimensie van de geest

In de dimensie van de geest, of het bewustzijn, (indigo, 6e chakra, voorstellings- en denkvermogen) gaat het om het genereren van ideeën en concepten waarmee de mogelijkheden om het leven vorm te geven zo goed mogelijk worden benut, uitgaande van de fysieke dimensie op Aarde op dit moment. De dimensie van de geest bevindt zich buiten de fysieke dimensie, waardoor alle mogelijkheden naar de toekomst toe kunnen worden geprojecteerd. Deze dimensie bevat daardoor álle potentiële mogelijkheden voor het eigen en het gezamenlijke leven gerelateerd aan de andere dimensies (violet, 7e chakra, verbinding met de overkoepelende dimensies). Realistische (perfect passend puzzelstukje binnen het geheel) en onrealistische (geen aansluiting met anderen binnen het geheel). De onrealistische mogelijkheden kunnen niet worden gerealiseerd, omdat behoeften en mogelijkheden niet op elkaar aansluiten. De realistische mogelijkheden kunnen niet allemaal worden gerealiseerd vanwege de beperkingen in beschikbare materie, tijd en ruimte van de fysieke dimensie. De beste mogelijkheden worden in overleg met anderen uitgekozen om vorm te geven in de fysieke dimensie (blauw, 5e chakra, co-creatie, verbinding tussen binnen (alle dimensies van de geest) en buiten (fysieke dimensie)).

Vanaf de geboorte zijn de mogelijkheden voor de ontwikkeling van het hele leven bekend in de geest. De mogelijkheden voor het eigen leven, maar ook de mogelijkheden voor het gezamenlijke leven bijvoorbeeld binnen het gezin, binnen de sociale omgeving (o.a. onderwijs), binnen de werkomgeving, binnen de samenleving als geheel enzovoorts. Al deze potentiële mogelijkheden voor het hele toekomstige leven zijn al uitgewerkt binnen het bewustzijn. Ze zijn daardoor bekend en kunnen worden uitgezet in de tijd en vormen zo samen het levensplan voor het hele mensenleven.

     

Omdat alle potentiële mogelijkheden al bij het begin bekend zijn (in het bewustzijn), is het mogelijk om van te voren aan te geven wat je individuele leven bij kan dragen aan het gezamenlijke leven, maar ook wat daarvoor nodig is van anderen.
Zoals ik eerder aangaf kunnen niet alle mogelijkheden tot ontwikkeling worden gebracht en daarom moet er een keuze gemaakt worden. Deze keuze hangt onder andere af van de vraag welke mogelijkheden nodig zijn voor de ontplooiing en ontwikkeling van de mogelijkheden van anderen en wat je daarvoor nodig hebt van anderen en of die mogelijkheden beschikbaar zijn.
Op deze manier kunnen de potentiële mogelijkheden worden beperkt tot realistische mogelijkheden.

Ditzelfde principe geldt overigens voor de mogelijkheden voor het leven als collectief. Vanaf het ontstaan van het bezielde leven op Aarde zijn alle mogelijkheden voor de ontwikkelingen van leven naar de toekomst toe bekend. De mogelijkheden van individuen vallen binnen deze mogelijkheden voor het leven als geheel. (Deze mogelijkheden vallen weer binnen de mogelijkheden voor de Aarde die al bekend waren bij het ontstaan van de Aarde, en alles valt binnen de mogelijkheden voor het Universum die al bekend waren vanaf het ontstaan van het Universum.)

De nieuwe gezamenlijke weg betekent een verschuiving van de realistische mogelijkheden voor het individuele en het gezamenlijke leven. In de oude situatie waren alle mogelijkheden realistisch die leidden tot zelfstandig perfect functionerende onderdelen. In de nieuwe situatie is er een voorwaarde bijgekomen, namelijk de zelfstandig perfect functionerende onderdelen moeten samengevoegd kunnen worden zodat ze gezamenlijk een nieuw zelfstandig perfect functionerend geheel gaan vormen. Deze voorwaarde betekent dat zelfstandig perfect functioneren ten koste van anderen niet mogelijk is. Het betekent ook, dat bij iedere stap in de ontwikkeling rekening moet worden gehouden met de samenhang. Ook de realistische mogelijkheden voor het ontwikkeling van het gezamenlijke leven zijn daarmee veranderd.
Alle ideeën en concepten, voor het individuele leven en het gezamenlijke leven, zijn gericht op volledige integratie.

Je ziet dat de dimensie van de geest meerdere lagen heeft, die allemaal andere mogelijkheden hebben waarmee het leven kan worden vormgegeven maar die toch met elkaar samenhangen. Dus ook de individuen die zich nog los van het geheel ontwikkelen zijn een geïntegreerd onderdeel van het leven als geheel. Je ziet hier dan ook een top-down benadering. Het collectieve leven groeit richting volledige integratie van de mens binnen het leven als geheel en de individuele mens heeft daarmee een groeirichting, een kader, en volgt die richting op zijn of haar eigen tempo.
Aangezien het de individuele mens is die het leven vormgeeft, betekent dit dat er mensen zijn die volledig geïntegreerd zijn en die daarom de mogelijkheden van volledige integratie kunnen benutten en die zo de samenleving kunnen 'sturen' in de richting van een samenleving die volledige integratie ondersteunt. Er zijn ook mensen die de mogelijkheden kunnen benutten om de transitie van de samenleving vorm te geven. De mensen die nog met hun eigen ontwikkeling bezig zijn worden op deze manier meegenomen in de collectieve richting.

Je keuzes hebben in de dimensie van de geest effect op de ideeën en concepten die je vorm gaat geven in de fysieke dimensie. Deze ideeën en concepten zijn afgestemd op jouw mogelijkheden en jouw ontwikkelingsniveau. Je keuzes hebben invloed op hoe je leven en de samenleving er uit gaat zien. Welke ideeën en concepten die jij vorm kunt geven ondersteunen het beste de groei naar volledige integratie?

De dimensie van de ziel

In de dimensie van de ziel (groen, 4e chakra, verbinding en uitlijning met overkoepelende dimensies) komen alle dimensies bij elkaar en worden ze verwerkt tot daadwerkelijke ervaringen waarmee het leven geleefd, beleefd, bestudeerd en gevormd kan worden in de fysieke dimensie.
De ziel ontwerpt de ervaringen die nodig zijn om het leven te vormen en te beleven. Ervaringen waardoor je jezelf, maar ook je omgeving en de samenleving kunt ontwikkelen. In deze dimensie gaat het vooral om 'samen doen'. Welke ervaringen zijn nodig, mogelijk en gewenst om samen de transitie te kunnen maken naar volledige integratie en welke ervaringen zijn nodig om de mogelijkheden van volledige integratie goed te kunnen bestuderen en beleven. Wie doet welk stukje (geel, 3e chakra, hoger ego of wilscentrum, vrije wil binnen de gezamenlijke mogelijkheden), is een belangrijke vraag, Hierdoor kunnen de diverse aspecten van volledige integratie gelijktijdig worden onderzocht en beleefd, afzonderlijk en in combinatie. Op elkaar afgestemde ervaringen zijn een efficiënte manier om het leven te ontwikkelen, te ervaren en te begrijpen. Ook hier zie je weer de top-down benadering. De collectieve ziel wil één aspect ervaren, volledige integratie van de mens binnen het leven als geheel, en dat wordt vormgegeven door alle individuen waar dat collectief uit bestaat.
De ziel maakt daarvoor afspraken met andere zielen, waarbij wordt gekeken hoe we elkaar het beste kunnen ondersteunen bij het vormgeven van de individuele en gezamenlijke ervaringen (blauw, 5e chakra, co-creatie, verbinding tussen binnen en buiten). Door integratie met de dimensie van de geest worden op deze manier ook afspraken gemaakt over ervaringen die ertoe moeten leiden dat de gekozen ideeën en concepten op de beste manier vorm krijgen.

In de dimensie van de ziel gaat het dus om de vraag via welke soort ervaringen wil jij het leven vormgeven en beleven? Ben je het eens met de afspraken die je ziel maakt met anderen?
Zo heeft mijn ziel een voorkeur, omdat mijn ziel daarin is gespecialiseerd, om andere zielen te helpen met een hardnekkig probleem waar hij of zij maar niet vanaf lijkt te kunnen komen. Een probleem waardoor de groei stagneert, van zichzelf of van anderen. Vaak is ook helemaal niet bekend wat nu eigenlijk het werkelijke probleem is. Dat moet dus eerst onderzocht worden. Mijn ziel heeft hiervoor een speciale methode ontwikkeld die zeer effectief is. De zielen gaan een samenwerking aan voor een onbekende tijdsduur, die duurt totdat het probleem helder is en kan worden opgelost. Om dit te kunnen doen gaat mijn ziel een nauwe relatie aan met de ander waardoor ieder detail van het gedrag, de overtuigingen en het tot stand komen van keuzes bekend zijn.
Dit betekent nogal wat voor mij, want ik ga een nauwe, persoonlijke relatie aan met iemand voor een tijdelijke, maar onbekende periode, waarna het Contact verbroken wordt en die persoon uit mijn leven verdwijnt. In het verleden hebben de warme gevoelens die nodig zijn om een nauwe relatie aan te kunnen gaan tot verwarring geleidt bij mij omdat ik niet op de hoogte was van deze afspraken.
Daarom kreeg ik dit keer de vraag: kan je hiermee omgaan of moeten we iets anders verzinnen?
Nu ik weet dat het zo werkt heb ik er geen problemen mee. Ik kan genieten van een periode waarin ik op een prettige manier nauw kan samenwerken met iemand die ik aardig vind en die mij aardig vindt. Wat wil ik nog meer? Nu ik weet dat het om een tijdelijke werkrelatie gaat, een tijdelijk samenwerkingsverband met een bepaald doel, kan ik er ook op die manier mee omgaan.

De dimensie van de mens

In de dimensie van de mens gaat het over de ons welbekende fysieke dimensie, de zichtbare wereld.
De fysieke dimensie is die mogelijkheid uit alle potentiële mogelijkheden die in de geest zichtbaar waren (en nog steeds zijn!), die daadwerkelijk is gemanifesteerd in de fysieke dimensie. Het is de mogelijkheid (of mogelijkheden) die werkelijkheid is geworden.
De fysieke dimensie is het uitgangspunt voor verdere manifestatie van toekomstige mogelijkheden.
Een misverstand hierbij is dat de toekomst een rechtlijnige voortzetting zou zijn van het verleden. 'Eéns gekozen áltijd gekozen!'. Dat is een misverstand dat makkelijk ontstaat als alleen de reeds gemanifesteerde, fysieke mogelijkheden zichtbaar zijn en we de potentiële mogelijkheden in de dimensie van de geest niet kunnen waarnemen. Òf we de informatie uit de dimensie van de geest kunnen waarnemen is afhankelijk van de mogelijkheden van ons lichaam en in hoeverre we die mogelijkheden hebben ontwikkeld en hebben leren gebruiken. Ook de mogelijkheden naar de toekomst toe zijn afhankelijk van de mogelijkheden van ons lichaam; hoe we deze mogelijkheden hebben ontwikkeld en welke bekende mogelijkheden verbeterd kunnen worden en welke onbenutte mogelijkheden we nog kunnen ontwikkelen.

Het fysieke leven heeft zich ontwikkeld van een overzichtelijk organisme dat zich zelfstandig vermeerdert, ontwikkelt en vernieuwt via celdeling (rood, 1e chakra, het fysieke lichaam), via een instinctgedreven organisme dat zich voortplant via bevruchting van buitenaf (oranje, 2e chakra, vermeerdering en verbetering van het leven via voortplanting) tot een complex organisme met een eigen wil die kan gaan en staan waar en wanneer die wil (geel, 3e chakra, lager ego of wilscentrum, bewuste keuze, keuzevrijheid).
Het lichaam is samengesteld uit de fysieke materie van de Aarde. Het lichaam is dan ook via de basis- of 1e chakra verbonden met de fysieke Aarde en is onderdeel van de ontwikkeling van het collectieve leven op Aarde. Ook hier is dus weer die top-down benadering te zien. Alle individuele fysieke lichamen samen vormen het collectieve Aardse leven dat is samengesteld uit de beschikbare materie van de Aarde. (Dit leven maakt ook weer gebruik van de mogelijkheden van de Aarde om in zijn behoeften te voorzien en een leven (en een samenleving) op te bouwen.)

Door integratie met de dimensie van de ziel via de 3e chakra, wordt de wil van de mens in lijn gebracht met de mogelijkheden binnen het leven als geheel en wordt het individuele leven afgestemd op het leven van anderen en het geheel. Door integratie met de dimensie van de geest via de 5e chakra worden de mogelijkheden van het fysieke lichaam optimaal benut door ideeën en concepten vorm te geven die afgestemd zijn op deze mogelijkheden en de met anderen gecombineerde mogelijkheden.

Tot kort geleden functioneerde de mens dus als onafhankelijke zelfstandige unit en leefde daarom voornamelijk in de fysieke dimensie. Het leven werd vorm gegeven via een rechte lijn van oorzaak en gevolg. De levens van mensen en het gebruik van de grondstoffen van de Aarde waren niet op elkaar afgestemd. Sommige mensen waren succesvol in het vormgeven van hun leven en wisten het gezamenlijke leven op hun behoeften af te stemmen, terwijl anderen hun mogelijkheden niet konden benutten omdat de op deze manier ontstane samenleving niet in hun behoeften voorzag. De samenleving ondersteunde sommige individuen heel goed, anderen konden ermee leven door zich aan te passen en weer anderen werden helemaal niet ondersteund door deze huidige samenleving in de fysieke wereld maar werden er slachtoffer van.
Nu de mensheid als collectief van richting is veranderd en overgaat tot een volledig geïntegreerde samenleving waarin alle individuele levens volledig tot hun recht kunnen komen omdat ze volledig worden ondersteund, heeft dat gevolgen voor zowel het individuele leven als het gezamenlijke leven, de samenleving.
Vanaf waar we nu staan, volgen we de route door de toekomstige mogelijkheden van het leven die leidt tot volledige integratie en een volledig op elkaar afgestemd leven met een samenleving die alle individuen ondersteunt.
De mens is echter een onafhankelijk individu met een vrije wil. De individuele, onafhankelijke mens kan gaan en staan waar en wanneer die wil. Als een individu doorgaat op de ingeslagen weg (bewust of onbewust), dan zal hij of zij op een bepaald moment tegen grenzen aanlopen. Dit is het punt waarop de afwijking tussen een individueel geleefd leven en een in het geheel geïntegreerd leven maximaal is. Vanaf dat punt is de vrije wil beperkt en de geplande route geblokkeerd. Men wordt gedwongen een andere koers te varen.
Sommige mensen zullen vanaf dat punt zigzaggend door het leven gaan, omdat ze zodra dat weer kan hun oude gewoontes weer oppakken. Ze komen daarna dan weer bij de grens en worden weer de andere kant uit gestuurd.

Niet alleen op individueel niveau, maar ook op het niveau van de samenleving werkt het op deze manier. Sinds eind 2007 volgt de huidige samenleving een zigzag-beweging. Hieraan is te zien dat ook de samenleving tegen de grenzen aanloopt die ik hierboven heb beschreven voor de individuele mens.
Op het niveau van de samenleving zijn we tot nu toe blijkbaar niet in staat geweest een radicale koerswijziging in te zetten richting ons beste gezamenlijke leven, maar vervallen we steeds weer in de oude patronen die ons juist weer verder van ons beste gezamenlijke leven afbrengen (tot we weer tegen de grenzen aanlopen).
Hoe lang kan dat doorgaan?

Bij het ondersteunen van deze mensen en de samenleving, bestaat de beste strategie uit het kiezen van een koers die zo snel mogelijk bij de gewenste richting uitkomt, zonder dat er tussendoor de gelegenheid is om weer op de oude route (routine) te komen. Als deze mensen of groepen mensen eenmaal in lijn zijn met het geheel, dan zal het niet meer mogelijk zijn om af te wijken. De onderstroom is dan te sterk. Ze zijn dan geïntegreerd binnen het leven als geheel en hebben dan geen ruimte meer om afwijkende keuzes te maken.

Het leven is veranderd. Laat het leven voor je werken en verander mee.

Vragen? Stuur een e-mail